روزگاری نماز خواندن مایه‌ی آبروریزی بود! (خاطره مقام عظم رهبری)
جمعه, ۱۵ فروردين ۱۳۹۳، ۱۲:۵۲ ب.ظ
روزگاری نماز خواندن مایه‌ی آبروریزی بود!
قبل از پیروزى انقلاب در دوران طاغوت، اگر توى یک جمعى - که مثلاً داشتند با همدیگر توى خیابان راه میرفتند، یا توى فرودگاه منتظر پرواز بودند، یا مثلاً یک گوشه‌اى از دانشگاه گیر افتاده بودند - یکى‌شان میخواست نماز بخواند، این قدر این کار غیر مأنوس بود که آن کسانى که همراهش بودند میگفتند: نماز میخوانى!؟ آبروى ما رفت! نماز خواندن مایه‌ى آبرو ریزى بود! این بود؛ شما جوانها آن روزها را ندیده‌اید؛ ما دیده‌ایم. اگر یک جوان نمازخوانى در یک منطقه‌ى جلوى چشم و یک مرکز عمومى، میایستاد نماز میخواند، رفقایش خجالت میکشیدند و میگفتند آبروى ما را بردى. اگر در یک اجتماع عمومى - که بنا بود چند نفر سخنرانى کنند - سخنران، اول سخنرانى میگفت بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم، رفقایش خجالت میکشیدند و سرشان را پائین مى‌انداختند!
۱۳۸۸/۰۲/۲۷ بیانات در دیدار استادان و دانشجویان کردستان
منبع : http://farsi.khamenei.ir
