شیطان و مردم قم

از امام صادق (علیه السلام) نقل کنند، مردی بر آن حضرت وارد شد و عرض کرد: یا بن رسول الله! می خواهم از چیزی بپرسم که تاکنون کسی از آن نپرسیده و بعدا هم نخواهد پرسید! آن حضرت فرمود: شاید می خواهی از من سوال کنی از حشر و نشر مردم؟ آن مرد عرض کرد: قسم به آن کسی که محمد (صلی الله علیه و آله) را به حق برگزید، نمی خواهم سوال کنم، مگر آن را که فرمودی! حضرت فرمود: محشر همه مردم در زمین بیت المقدس است مگر مردم قم؛ چون آن ها در قبرهای خود محاسبه و از آن جا به سوی بهشت برده می شوند. بعد فرمود: اهل قم گناهشان بخشیده است.

آن شخص بر روی دو پای خود بلند شد و عرض کرد: یابن رسول ا لله (صلی الله علیه و آله)! این فقط مخصوص مردم قم است؟ فرمود: بلی مخصوص اهل قم و کسانی که حرف آنها را می زنند- و از آنها تبعیت می کنند. بعد فرمود: آیا می خواهی از این بیش تر بگویم؟ عرض کرد: بلی. فرمود: از جدم پیامبر اسلام (علیه السلام) به من رسیده که آن  حضرت فرمود: - در شب معراج از بالا نگاه کردم- چشمم به زمینی افتاد سبز وخرم، رنگ  آن رنگ زعفرانی و بوی آن مانند بوی مشک و عنبر بود. پیرمردی که کلاهی بر سر داشت، و چهار زانو نشسته  در وسط آن زمین نشسته بود. گفت: ای حبیب من جبرئیل ! این کدام بقعه از زمین است؟ گفت: در این سرزمین دوست داران وصی تو علی ابن ابی طالب هستند. گفتم: که چهار زانو نشسته کیست؟ جواب داد: آن شیطان لعین است. گفتم: برای چه آن جا نشسته؟ جبرئیل گفت: می خواهد آن ها را از ولایت علی منحرف کرده و به سوی غسق و فجور بکشاند.

گفتم: ای جبرئیل! مرا به سوی او ببر. جبرئیل آن حضرت را در یک چشم به هم زدنی پیش ابلیس برد. «قم»[1] ای ملعون! از این سرزمین برخیز برو. در کار زنان وفرزندان مرجئه شرکت کن. (مرجئه طایفه منحرفی هستند) چون اهل قم پیروان و دوستان من و وصی من، علی‌ ابن ابیطالب هستند- مشکل است بتوانی آن ها را گول بزنی.[2]

[1] . قم؛ یعنی برخیز، از آن روز قم نامیده شد.

[2] . بحار، ج60،ص218؛ سفینة البحار، ج2، ص445.